- Kështjella rindërtohet më 1457
prej Sanxhakbeut të Prizrenit ;
- Në shekuj e vizitojnë
personalitete të shquara historike:
- Që në sh.XVII Qytezën e
banonin të krishterë e myslimanë;
- Harmonia mes dy besimeve
gjithmonë qe shembullore;
- Në “ DUKAGJINE”, u ndërtua
Xhamia e parë e Pukës;
- Në anën veriore të Xhamisë u
ndërtua Tyrbja;
- Në xhaminë e Pukës kanë shërbyer imamë teologë të shquar:
- Hoxhë Puka, teolog, mbrojtës i
Ymer Prizrenit, kryetari i LSHP;
- Zenel Hoxha, teolog, i
vendosur për Pavarësi;”Qytetar Nderi”;
- Elez Hoxha, përkrahës i reformave dhe i
LANF, “Qytetar
Nderi”;
- Në Xhaminë e Pukës kanë falë namaz kalimtar të
shquar:
- Korrik 1910 aty është lutur Shefqet
Turgut Pasha me oficerët e tij;
- Mars 1912 është lutur Ministri i
Brendshëm Turk Adil Beu;
- Verën e 1912-ës në atë Xhami është lutur Hasan Riza
Pasha;
- Pushtuesit serb nëntor 1912 nuk guxuan ta preknin
Xhaminë;
- Garnizoni Austro-Hungarez më 1916 vendoset larg
Xhamisë;
- Më 1939 pushtuesit fashist kërkuan ta
rindërtonin si” dhuratë”;
Vendndodhja historike e Xhamisë së
Pukës
Rëndësia historike e kësaj Xhamie është e lidhur me rëndësinë e
vetë Kodërgjytets. Më vonë, më 1916
e në vazhdim, u quajt Kodërhani,
prej se aty mbetën hanet, kurse administrata shtetërore me garnizonin ushtarak
austro-hungarez, që e ndjenin vetën ngusht mes xhamisë dhe tyrbes, zbriti në
rrafshin e Qarrit t’ Bajrakut( sot
Shtëpia e Kulturës “E. Çabej” e
Nënprefekti). Që prej asaj kohe pak nga pak qyteza u shperngul në këtë rrafsh ku
u formua qyteti i sotëm i Pukës.
Me hulumtimet e kësaj qytezefortesë janë marrë studiues të
ndryshëm: Frang Bardhi, Evlija Çelebi ( Muhamet Dhil-li Ibni
Dervishi), Hekard ( Hecquard, konsulli
Francës,1858), Theodor Ippen, konsull i Austro-Hungarisë,
Shkodër (1896 -1903), dr. Fr. B. Nopça, Lovro Mihaqeviq (1911), dr. Milan Shuflai ( Sufflay), si edhe prof.
Eqrem Çabej i cili shkruan se me Pukën
janë marrë studiues të mirënjohur, që hedhin dritë mbi prejardhjen e emrit
Pukë, emër të cilin e lidhin me Epicaria etj. Gjithashtu janë marrë me
Pukën prof. dr. Selami Pulaha, prof. Injac Zamputi, prof. Kolë Luka etj.
Prof. E. Çabej thekson se: “ Emrin e Pukës ,( është fjala për qytezën Koderhani, Xh. Meçi ), dijetari i njohur J. G. Hahn, dikur konsulli Austro-Hungarisë në Janinë, në një prej veprave të tij, e barazon gjeografikisht e gjuhësisht me emrin e vendit Epicaria ose Ad Picaria (në Pezhkve) të kohës antike, shënuar kështu te K.Peutingeri në hartën e tij, më parë te gjeografi e astronomi Klaud Ptolomeu i Aleksandrisë së Egjiptit, Epikaria: një stacion në rrugën, që në kohë romake prej Lezhe (Lissus) të çonte në Municipium Ulpianum në Dardani, sot Lipjan midis Shtimjes dhe Prishtinës në Kosovë. Këtë rrugë rrihnin më vonë edhe udhëtarët, që shkonin prej Shkodre për në Prizren.
Prof. E. Çabej thekson se: “ Emrin e Pukës ,( është fjala për qytezën Koderhani, Xh. Meçi ), dijetari i njohur J. G. Hahn, dikur konsulli Austro-Hungarisë në Janinë, në një prej veprave të tij, e barazon gjeografikisht e gjuhësisht me emrin e vendit Epicaria ose Ad Picaria (në Pezhkve) të kohës antike, shënuar kështu te K.Peutingeri në hartën e tij, më parë te gjeografi e astronomi Klaud Ptolomeu i Aleksandrisë së Egjiptit, Epikaria: një stacion në rrugën, që në kohë romake prej Lezhe (Lissus) të çonte në Municipium Ulpianum në Dardani, sot Lipjan midis Shtimjes dhe Prishtinës në Kosovë. Këtë rrugë rrihnin më vonë edhe udhëtarët, që shkonin prej Shkodre për në Prizren.
Shuflai ( Sufflay)… vuri re me të drejtë se…në shek. VI të
erës sonë te historiani i Perandorit Justinian,Prokopi i Cezaresë, në veprën e
tij mbi “Ndërtimet” (VI)…në vend të emrit Epicarias të epokës antike shfaqet
emri Pakua… në vend të një forme të drejtë Pukae (Pukë).” (PUKA DHE SHKOLLA. Shkodër, 1977, f.
6-7).
Për lashtësinë afro
dymijë-vjeçare dhe vazhdimësinë e saj na dëshmon edhe studiuesi Jaho Braha, ish përgjegjës i Muzeut
Historik të Pukës: “ Me gërmimet që kemi
kryer kohët e fundit në Kodërhani, aty edhe tani duken linjat e drejtimit të
fortifikimit. Aty- këtu kanë dalë në dritë edhe pjesë nga faqja e murit rrethues
të qytezës antike, mur i cili ka qenë ndërtuar me gurë, të lidhur me llaç
gëlqereje.
Brenda këtij fortifikimi kam
zbuluar edhe copa të shumta tjegullash solene e kaliptere me trashësi rreth 3 cm ashtu
si edhe copa tullash rreth 4 cm trashësi, të datuara (Qendra e Kërkimeve
Akeologjike Tiranë) të shek. II – IV të
erës së re.” (J. Brahaj, Gjurmime arkeologjike rreth qytetit të sotëm të
Pukës, kumtesë, mbajtur në Pukë, më
10. X. 1978; dorëshkrim në Muzeun Historik të Pukës).
Lidhur me familjen Ziu/Zeza J. Braha jo çdo here është i saktë, sidomos: kur thot se Laçajt e Pukës janë “një degëzim i hershëm i Zezajve. Laçajt janë “degëzim” me Preçajt e Kabashit , Lushaj. Gjithashtu, ky autor, bazuar në të dhëna të pamjaftueshme, konkludon mendimin e gabuar e konfliktual, kur jep shënimin : “ Xhamia e Pukës është e ndërtuar…mbi themelet e kishës së Pal e Boç Ziut.”( J. Brahaj, KRONIKË E DERËS SË GJON BUZUKUT, f.19.Tiranë,2005.) Simbas kësaj sajese del se myslimanët e Pukës kanë dhunuar trojet e një kishe të krishterë mbi të cilën paskan ndërtuar një xhami.(!)
Lidhur me familjen Ziu/Zeza J. Braha jo çdo here është i saktë, sidomos: kur thot se Laçajt e Pukës janë “një degëzim i hershëm i Zezajve. Laçajt janë “degëzim” me Preçajt e Kabashit , Lushaj. Gjithashtu, ky autor, bazuar në të dhëna të pamjaftueshme, konkludon mendimin e gabuar e konfliktual, kur jep shënimin : “ Xhamia e Pukës është e ndërtuar…mbi themelet e kishës së Pal e Boç Ziut.”( J. Brahaj, KRONIKË E DERËS SË GJON BUZUKUT, f.19.Tiranë,2005.) Simbas kësaj sajese del se myslimanët e Pukës kanë dhunuar trojet e një kishe të krishterë mbi të cilën paskan ndërtuar një xhami.(!)
E para, në Kodergjytet (Koderhani) nuk ka pasë
kishë, siç e dëshmon kujtesa historike dhe vetë Fr. Bardhi, që e viziton këtë
qytezë më 1637, më se një shekull para se të ndërtohej xhamia.
E dyta, mjaft studiues, kur flasin për
një kishë në Pukë e kanë fjalën për Pukën vis (rrethinë) dhe jo vendbanim
fshati a qyteze. Ndërsa, për disa studiues të tjerë Puka antike dhe mesjetare së është
Kabashi. (Sqarime më të plota te
botimi :Kabashi, Puka që në lashtësi
-2, f. 35-64.Tiranë, 2008, me autor Xh. Meçi).
E treta,ka qenë traditë në
krahinën e Pukës që asnjë godinë e re
të mos ndërtohet mbi një truall mbetë shkret. Kështu edhe me kishat. Asnjë xhami
si edhe as kishë në Pukë nuk është ndërtuar mbi troje kishash.
E katërta,
Ziu-n tradita e njeh në trajtën
Mziu: Pal Mziu e Boç Mziu për
selinë e të cilëve ka mendime të
ndryshme: Zezët e Pukës thonë për në Zezë. Në fshatin Mëzi, mbi Dri, thonë se Pal Mziu e Boç Mziu i kishin gurët ku uleshin e pushonin në
livadhin e Kolë Bibë Dodës, . Më 1967 këto gurë me vlerë etnologjike u hodhën si “bestytni, mbeturina të së
kaluemës.”(!)
Në Kabash Boçen e lidhnin me toponimet Beçmet: Beçme e Eper dhe Beçme e
Poshtme, një vend i bukur në afërsi të kështjellës, ku shtrihej sundimi i
Boçes. Ka edhe një kujtesë tjetër: vëllezërit Pal e Boç Mziu ishin vendosë në Fushblinisht, afër Sarajeve të Lekë Dukagjinit. Por, asnjë legjendë nuk i lidhë me qytezën Kodergjytet; aq më pak me një
kishë, që e kanë pasë në Kabash.(!)
Kurse, për një kishë në Kodërqytezë,
me sa duket, kemi të bëjmë me një sajesë të natyrës romantike. (!)
Megjithatë, botimi i J. Brahës, KRONIKË E DERËS SË GJON BUZUKUT, ka vlera me
rëndësi për historinë e Shqipërisë.
Toponimet (emërvendi) ,
mbledhë në lagjen Laçaj: Kodergjytet,
Mbasgjytetja (ana veriore e shpatit të kësaj kodre), Gryk- Gjytets dhe Fusha e Gjytets (
Fusha e Pukës), ruajtë deri nga messhek. XX, shpjegojnë se kjo kodër ka pasë
vazhdimësi dhe rëndësi historike përreth dymijë vjet.
Në periudhën Romake kjo qytezë e Kodergjytets, ose diku afër
saj, si në Fushëkuq apo në afërsi të Pezhkves, lagje e fshatit Pukë, në hartat
romake shënohet Picaria apo Epicaria. Prof. Injac Zamputi shpjegonte se Picaria dhe Epicaria lidhen me një përkthim të toponimit vendas Pezhkve në Picaria latine nga administrata romake. Pra, lashtësia e kësaj qyteze vjen që
prej kohëve romake apo pararomake, Ilire, dhe deri nga fund i shek. XIX që
vazhdon të njihet me emrin Gjytet dhe jo Pukë.
Kodergjytet lartësohet afro
30-40 m mbi Prrugjytets nga ana
veriore me një pjerrësi të theksuar. Nga ana jugore pjerrësia është me një
kënd më të hapur, derisa nga ana juglindore formon lidhje me Koderlaçaj, por që nga ana lindore
fillon e zbret përsëri deri në 30 m përbri Prrumehaj.
Pozita zotëruese me një këndpamje shumë të gjerë e kësaj kodrine është mjaft e gjetur. Për më tepër, me
burime të ftohta e të shëndetshme.
Rrafshi i kësaj kodrine
shkon deri në më se pesëmijë m2, duke krijuar mundësinë edhe për ndërtime
banesore, por me vështirësinë për ruajtjen e murit të gjatë rrethues në gjendje
të mirë, siç e kanë vënë re edhe Fr. Bardhi dhe E. Çelebi.
Simbas prof. I. Zamputit ndërtimi i kësaj qyteze duhet të jetë
pas kryengritjes 1515 dhe pas luftërave që bëri Turqia kundër fuqive
perëndimore, d.m.th. pas vitit 1540. ( Relacione II… shënime, f. 456).
Më, pas prof. K.
Luka bënë sqarime plotësues :
“Shkatërrimin e kësaj kështjelle prof. I. Zamputi e lidh me vitet 1570-1574, kur
kryengritësit me në krye Bartolome Dukagjinin çliruan edhe Lezhën. Rindërtimi i
saj u bë rreth vitit 1608, kur rimerren në shkallë të gjerë veprime ushtarake
nga turqit për ta ripushtuar edhe një herë vendin.”(K. Luka, Topografia e
shek. XVI-XVII. Etnografia Shqiptare
11/1980, f. 170. Tiranë, 1981).
Prof. dr. Selami Pulaha jep të dhëna të reja për
juridiksionin e shtrirjes në prona e të veprimeve në ruajtjen e rendit të
Qytezës së Re në Dukagjin, që dalin nëpërmjet shpërblimeve, dhënë Dizdarit dhe
të rojave të kështjellës. ”…fshati Plakza e Poshtme (Ashaga), lagje e
Koderspaçit (Mirditë) ishte timar i
Hysenit, i biri i Iljasit një nga ruajtësit e kalasë së Dukagjinit…”
Kështu edhe për “timarin e
Sulejmanit, i biri i Ilhanit, ruajtës i kalasë së Dukagjinit, në truallishtën
Koman e Dobra (fshatra të bregut të Drinit, në afërsi të hidrocentralit të
Komanit). Më 1591 gjejmë dy timare.
Timarin e Hasanit në fshatin Blishta dhe truallishten Karma dhe timarin e Aliut,
i biri i Mustafajt, dizdar i kalasë së Dukagjinit, në truallishtën Koman e Dobra.” ( Prof.
dr. S. Pulaha, Krahinat e Sanxhakut
të Dukagjinit gjatë shek. XVI.
Studime Historike 3/1973, f. 7. Tiranë 1973).
Për sa i takon
Dizdarit të kësaj kështjelle, që më 1591 del me emrin Mustafa, kujtesa
historike i bien të ardhur prej Kabashi, kushërinj me zotnitë Kryeziu, degë e
familjes fisnike Ziu.
Ziu është familje fisnike mbi njëmijë-vjeçare në: Kabash,
Zadrimë, Kosovë, Maqedoni, Itali, ( Negri ). Princat Dukagjin i kanë
gjetë në Kabash me prona deri në Mëzi, verilindje të Iballës, Pukë, Doç
(Gomsiqe) etj. Dizdari i Pukës ka qenë derë e parë në agët e Zotnitë e Pukës
deri me Bushatlinjtë e Shkodrës, të cilët ia kufizuan pushtetin dhe pronat, të
cilat i shiti përfundimisht Musa Dizdari, i njohur me emrin Hoxhë Puka. Nga
fundi i shek. XVIII e fillimshek. XIX fituan pushtet agët Kryeziu (fshati
Kryezi) kushërinj me Dizdarin e Qytezës,
Dukagjine ( Pukë).
Për familjen Ziu me origjinë fisnike na dëshmon
edhe Hekard, konsull i Francës në
Shkodër, mesi i shek. XIX: “Pak larg nga
Puka gjinden rrënojat e një kështjelle të vjetër të banueme. Gojdhana thot se
ishte e një princit shqiptar të
quajtun Pal Zenta. Disa familje përreth ( kështjellës ) e mbajnë vedin të
rrjedhun nga kjo familje. Barleti,- thekson Hekard,- përmend një Pal Zenta, i fisit të Lekë
Dukagjinit.” H. Hecquard, Shqipëria e
Veriut. Arkivi i Institutit të Historisë, A –III, Nr. i inventarit
132-158,f.6 ).
Prej këtyre të dhënave dalin fakte që dëshmojnë për një familje fisnike ZIU e cila i ka pasë
trojet e hershme në lindje të Abacisë së Shën Palit të Kabashit ( Pukës), rreth treqind metra larg
saj, ku kanë qenë, gështenjat me
mbiemrin Ziu/Zezë: Kshtejat e Pre’ Zezve.
Toponime me Zezë kemi edhe perreth qytetit të
sotëm të Pukës: Zezë, lagje nga veriu
deri në lindje, Boka e Zezve në
veriperëndim Kujazez dhe Balli Kujtzi, në jugperëndim. Simbas shtrirjes së toponimeve Zezë del se krejt fshati Pukë të
ketë pasë emrin Zezë, pronë e familjes
Ziu; por, kur u formuan dhe u rritën lagjet Laçaj dhe Mehaj në jug dhe
juglindje, atëhere u ngushtua emri Zezë deri në kufijtë e sotëm të një
lagjeje, sado e shtrirë.
Emri i fshatit Zezë u zëvendësua me fshatin Pukë , po me një farë problemi,
se me Pukë emërtohej tani: krahina, qyteti
dhe fshati përreth qytetit. Edhe krahina e Pukës në dokumentat osmane, shek. XVI-XVII del
Nahija Mali i Zi që te vona u quajt
Nahija e Pukës, si edhe fshati i Pukës.
Emri Pukë, merr shtrirje të tillë se
agët e Kabashit mbanin mbiemrin e lashtë Puka, si edhe fshati Kabash. Kur dolën
në Dukagjine ,
Kodergjytet (Koderhani ) nga fundi i shek. XVII
me mbiemrin Puka, Agt e Puks, mjaft të pasur, pak nga pak
nga Te Agt e Puks i mbet emri Pukë edhe vendit.
Rëndësi merr fakti se në Kodërgjytet tani kemi dy familje
fisnike: Dizdari në rënie dhe Aga i Puks në ngritje. Nevoja e tyre për një
xhami bëhet më e nevojshme, prandaj nuk
vonon e ndërtohet aty nga mesi i shek. XVIII. (Xh. Meçi , Kabashi, Puka që në lashtësi 2, f. 47-123. Tiranë
, 2008.)
XHAMIA HISTORIKE E PUKËS PRET TË RINDËRTOHET
Mirkuptimi
ndërfetar
Fr. Bardhi, ipeshkvi
i Zadrimës dhe i Pukës, leksikograf, historian, etnolog e folklorist i shquar i
mesjetës shqiptare, në relacionin e tij të qershorit 1637 na jep të dhëna
historike dhe etnologjike me interes për këtë qytezë e rreth saj: “ Prej
Berdheti kthyem posht dhe mbërrijtëm te
Qytezja e Re e Dukagjinit, ku u poqa me agën e asaj qyteze i cili mbasi na
përshëndeti, na ftoi të zinim vend në shtëpinë e tij në qytezë. (Aga don me thanë zot dhe qeveritar qytetesh), dhe kështu e
pranova ftesën dhe ai na priti shumë mirë.
Kjo qytezë në një luginë
të madhe ndër male, në mes të popujve të Dukagjinit, në një vend shumë të bukur
dhe me ujna shumë të ftohtë, qe ndërtuar së pari prej një turku (myslimani) të
fuqishëm, po thuaj sot e 90 vjet (1547). Pastaj qe rrënuar prej mirditasve dhe
popujve të Dukagjinit, që aso kohe ishin kryengritës kundër turkut. Pastaj, sot
e 29 vjet (1608) qe rindërtuar po prej një turku (myslimani), nga qyteti i
Prizrenit,…aso kohe sanxhakbe i Dukagjinit.
Tash kjo qytezë në gjuhën
shqipe ose epirote quhet” Gjutetja e
ree ndukagin,”që don me than:
Qytezja e re në Dukagjin… kanë mbetë vetëm disa copa muri në të cilën përfshihen
11 shtëpi të përzieme të krishtena dhe po aq turke. Aga (komandanti i
kështjellës, ish katolik, por që është kthyer në turk) ka tre vëllazën të
krishtenë të martuem dhe një (vëlla) turk (mysliman ) që asht bamë turk ma
vonë.
Grueja e agës është një
e krishtenë e urtë dhe e mirë. Përreth qytezës ishin 6 shtëpi të përzieme edhe
ato me turke. As mbrenda, as përreth kësaj qyteze nuk kishte ndonjë kishë o kapelë, veçse jashtë qytezës,
në një shtëpi të një të krishteni çova meshë të nesërmen në mëngjes dhe bana
predik, rrëfeva dhe kungova disa vetë dhe krezmova 32 vetë”. (RELACIONE II/
I965, f. 81).
Ajo, që është e
dukshme në të dhënat e Relacionit të Fr.
Bardhit të qershorit 1637, është se agai i kështjellës, si edhe në Kabash,
tregohet mikpritës ndaj ipeshkvit të Sapës që po kryen shërbime fetare në
pronat e tij. Gjithashtu,
marrëdhëniet fqinjësore e fetare në qytezë e jashtë saj janë në harmoni të plotë.
Agai, qeveritari i kështjellës, ka ende edhe tre vëllezër si edhe bashkëshorten
e tij të krishterë pa ndonjë
shqetësim mes tyre. Nga ana tjetër, shërbimet fetare ndaj të krishterëve
Fr. Bardhi i kryen lehtësisht pa asnjë shqetësim prej myslimanëve. Të krishterët
nuk i shfaqën asnjë ankesë
ipeshkvit për ndonjë presion ndaj tyre për të lënë besimin e krishterë e
për të kaluar në besimin mysliman. Këto tradita të mira për harmoni ndërfetare në Pukë
janë ruajtur edhe sot e kësaj dite.
Ndërtimi i Xhamisë në Qytezën e
Pukës ( rreth vitit) 1750
Me
interes është edhe vizita e shënimet për Qytezën në Kodërqytezë të E.Çelebi,
diplomat dhe funksionar i Portës së Lartë, historiograf turk. Ai e ka vizituar
këtë qytezë 25 vjet pas Fr. Bardhit, pra, më 1662, për të cilën shprehet se
është ndërtuar nga Fatihu më 883. (?) Edhe kjo bënë pjesë në sanxhakun e
Dukagjinit dhe sundohet me një subash. Ndodhet në rrëzë të një mali (dhe )
është e ndërtuar prej guri, por është në prishje e sipër e nuk meremetohet, pasi
është larg kufirit dhe nuk shihet fort e nevojshme. Ka dizdarin, 10 roje e disa
topa.” ( E. Çelebi,Shqipëria para tre
shek…Tiranë, 2000,f. 148.)
Në
këtë shënim të shkurtër nuk shprehet as për han, dyqane dhe xhami, si te Spasi
( Vaspasi i Malziut ), ku thot se kishte : “ një xhami, një han e nja dhjetë dyqane.” Po kështu edhe për qytetin kështjellë të Dejës i cili
ka një ekonomi të zhvilluar dhe me dyqind rojtarë, përmend vetëm xhaminë
e kështjellës. Nuk përmend as han, as dyqane, sado që Deja duhet të ishte më e
zhvilluar se Spasi dhe si e tillë duhej t’ i kishte. Megjithatë, Qyteza e
Pukës nuk del ende të ketë pasë xhami, në një kohë kur dy qytezat në krahët e
tij lindjeperëndim kishin xhami. Për më tepër Shkodra, më në perëndim kishte 11
xhami së bashku me atë të kështjellës.
Për
mungesë burimesh arkivore e bibliotekore të mjaftueshme nuk mund të jepet një
datë e saktë se kur u ndërtua Xhamia në Kodergjytet ( Koderhani ). Por , në krahasim me
ngjarjet e kohës në lidhje me fqinjët për kullotat e Terbunit, del se në kohën
e Halil Ismail Laçit të Parë, në një konflikt me Korthpulë, me të Gjo’
Dushit, Livadhaxhi, Halili i priu
Pukës dhe Kabashit, Rrape me Rrypë dhe Qerretit që kishin ardhë me falë
Bajramin te Xhamia e Pukës. Halili i Parë, aso kohe ishte afro 40-vjeç; kështu
ngjarja i përket kohës së viteve 1780. Atëhere del se xhamia ishte ndërtuar më
herët.
Me krahasimet e burimeve del se Xhamia duhet të jetë ndërtuar
rreth viteve 1750, kur edhe me Agët e Pukës ishin shpërngulë në Gjytet,
Dukagjine, ku kishin forcuar pozitat e tyre. Njëkohësisht, lidhet edhe me një
ndryshim në përbërjen e komunitetit, i cili nga fillimi i shek. XVIII kishte
kaluar i tëri në besimin mysliman.
Përderisa në këtë xhami janë falë edhe besimtarët e fshatrave
përreth : Kabashi, Qerreti, Dedaj, Lejthizë dhe Rrape-Rrypë, të cilët ende nuk
kishin ndërtuar xhamitë e veta, kjo xhami merr rëndësi edhe më të madhe
historike si e para në rrethinë (vis).
Vend i ndërtimit të xhamisë qe caktuar pika më e lartë e
kodrës, nga ana jugore e saj. Ky vend u zgjodh duket nga respekti si objekti
i parë i rëndësishëm i besimit mysliman dhe se prej aty mund të dëgjohej më
mire thirrja ezanit për namaz.
Për këtë rindërtim ka treguar interesim të veçantë prej vitesh
Myftiu i ri Gëzim Q. Kopani i cili ka kryer edhe hipotekimin e truallit prej
dy dm ( dymijë m2) , si edhe të xhamive të tjera të rrethit të Pukës në saj të
përpjekjeve plot përkushtim. Është optimist edhe për këtë rindërtim të kësaj
Xhamie. Iu ka drejtuar Kryesisë së Komunitetit Mysliman Shqiptar dhe shpreson
edhe tek ndonjë donator bamirës, siç i kanë premtuar edhe për xhaminë e
fshatrave Qerret e Fushë-Arës.
Ky material eshte botuar ne gazeten "Republika" te dates 07.04.2012 si dhe ne gazeten "Veterani"
Ky material eshte botuar ne gazeten "Republika" te dates 07.04.2012 si dhe ne gazeten "Veterani"
Shenim:
Ky materjal u
pergatit nga Historiani Prof.Xhemal Meci njeherazi antar i Keshillit te
Myftinise se rrethit Puke si dhe me mbeshtetjen e Myftinise se rrethit
Puke.
Puke 05.04.2012
No comments:
Post a Comment
Xhamit e Pukes
Note: Only a member of this blog may post a comment.